பேஸ்புக் மற்றும் வலைப்பூக்களில் நடக்கும் அத்துமீறல்கள்...! ஒரு எச்சரிக்கை ரிப்போர்ட்...!

இந்நேரம் கழுகு போன்ற சமூக விழிப்புணர்வு தளங்கள் யாரேனும் பெண்களால் நடத்தபெற்று இருக்குமெனில் எத்தனை சமூக நல கொம்புகள் சேவை செய்ய வந்திருக்குமென்று நாம் சொல்லி உங்களுக்குத் தெரியவேண்டியது இல்லை. 

மேலே நாம் கூறியிருக்கும் வரிகள் சட்டென்று கடந்த நொடியில் எமது புத்தியில் உதயமாகி இந்த நொடியில் எழுதப்பட்டது அல்ல. கடந்த மூன்றாண்டுகளாக சமூக வலைத்தளங்களினூடே தொடர்ந்து பயணித்து, கவனித்து அந்த கவனிப்பை கிரகித்து ஆராய்ந்து, அந்த தெளிவிலிருந்து வந்து விழுந்தவை. மொக்கையாய் எழுதும் பெண்களின் வலைத்தளத்திற்கு பின்பற்றுபவராய் சேருவதில் இருந்து, எவ்வளவு கேவலமாய் எழுதி இருந்தாலும் அதை ஆகா ஓகோ  என்று கருத்துரை வழங்குவது, வழிய, வழிய சென்று பாரட்டுவது, அம்மா என்று கவிதை எழுதி விட்டால் அழுது புரண்டு கண்ணீர் விடுவது, 

தெருவில் கிடந்த முள் குத்திவிட்டது என்று ஒரு பெண்மணி எழுதி விட்டால் அதை வாசித்து விட்டு சமூகத்தின் மீது வஞ்சம் கொண்டு வசை பாடி தீர்ப்பது என்று.....எதிர் பாலின ஈர்ப்பு, குறையில்லாமல் இன்றைய இணைய உலகில் வெவ்வேறு வடிவங்களில் நிகழ்ந்து கொண்டுதான் இருக்கிறது.

பசித்திருப்பவனுக்கு உணவு கொடுக்கவும், தவித்திருப்பவனுக்கு தாகம் தீர்க்கவும் எவரது கைகளும் நீள்வது என்பது இப்போது நினைத்துக் கூட பார்க்க முடியாத அளவிற்கு போய்விட்டது, கூடவே கூட்டணி அரசியலும் ஒன்று கூடி நின்று நியாயங்களுக்கு அநீதியை வழங்கிக் கொண்டிருக்கின்றன. சமூகத்தில் பொறுப்புடன் இருக்கிறார்கள் என்று நாம் மதிக்கும் பெரிய மனிதர்கள் கூட வலைப்பூக்களிலும், பேஸ் புக்கிலும் ஏன் எப்போதும் பெண்களின் வாசல்களில் விழுந்து கிடக்கிறார்கள் என்பதுதான் புரியவில்லை.

வலைப்பூக்கள் எல்லாம் பழங்கால நாடக மேடைகள் என்றால் பேஸ்புக்கில் அல்ட்ரா மாடர்ன் சினிமாவையும் தூக்கிச் சாப்பிட்டு விடும் அளவிற்கு அஜால் குஜால் விசயங்களுக்கு குறைவே இல்லாமல்தான் இருக்கிறது. ஒரு பெண் பேஸ் புக் புரபைலில் ஏதேனும் ஸ்டேட்டஸ் மெசேஜ் போட்டுவிட்டால் அங்கே நான் முந்தி, நீ முந்தி என்று போட்டி போட்டுக் கொண்டு கருத்திடுபவர்களில் பெரும்பாலானவர்கள் கருத்தை விட அதை வெளியிட்ட பெண்ணை கவரவே முயலும் கேவலம் தினந்தோறும் நிகழ்ந்தேறிக் கொண்டுதானிருக்கிறது.

ஆண்கள் என்றால் எப்போதும் பெண்கள் எதை எழுதினாலும், எந்த புரபைல் பிக்சர் மாத்தினாலும் நம்மிடம் வளைய வளைய வருவார்கள் என்று நினைக்கும் சில பெண்கள் தங்களின் க்ளோசப் சாட்களை பேஸ்புக்கிலேற்றி விட்டு....எத்தனை பேர் தன்னை வர்ணிக்கிறார்கள் என்று கவனித்து உள்வாங்கிக் கொண்டு உள்ளுக்குள் புளகாங்கிதம் அடைந்து கொண்டுமிருக்கிறார்கள். நீங்கள் அழகாயிருக்கிறீர்கள்....என்பது தொடங்கி இன்னும் ஐ...லவ் யூ வரைக்கும் கருத்துரைகள் நீண்டு கொண்டே செல்ல 351 வது கருத்தில் அப்புகைப்படத்தை ஏற்றிய அம்மணி  வந்து லவ் யூ ஆல் என்று ஒற்றை வரியில் போட்டு விட்டு....ஒரு ஸ்மைலியை தட்டிச் செல்வார்.....

அதற்கு பின் தான் 350 கருத்துக்கள் இட்ட எம் மறத்தமிழர் கூட்டம் ஜென்ம சாபல்யங்கள் தீர்ந்து நிம்மதி பெருமூச்சு விடும். 

போதாக் குறைக்கு ஏதேனும் ஒரு குழுமப் பக்கத்தை பேஸ்புக்கில் உருவாக்கி விட்டு அதில் நம்மை கேட்காமலேயே இணைத்து விடுவதும், கவிதைகள், கட்டுரைகள், புகைப்படங்களை ஏற்றி விட்டு ஒரு 4000 பேரை டேக் செய்து விட்டு நடுவில் நம்மை நிற்கவைத்து ஒவ்வொரு பிடிக்காத விசயத்தால் விலாசவும் செய்கிறர்கள். இவர்களுக்குப் பயந்து கொண்டு நாம் செக்கியூரிட்டி செட்டிங்கில் போய் அதை இதை செய்து நம்மை தற்காத்துக் கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது.

முன் அனுமதி என்னும் வார்த்தைக்கு இணயத்தில் அர்த்தமே கிடையாது என்பதோடு மட்டுமில்லாமல் அர்த்தங்களை விளங்கிக் கொள்ளாமல் கருத்திடும் இயந்திர மனிதர்களும் இயங்கும் இடமாய் பேஸ் புக் ஆகி விட்டது. ஒரு குழந்தை இறந்து விட்டது என்று வருத்தம் தெரிவித்து வெளியிடப்பட்ட முதல்நிலை செய்திக்கு....மிகவும் அருமை....வாழ்த்துகள் என்ற ரீதியில் கருத்திடுபவர்களை எந்தக் கணக்கில் நாம் சேர்ப்பது...?

இது ஒரு பக்கம் என்றால் இணயத்தின் அசுர வளர்ச்சியை கணக்கிட்ட அரசியல் கட்சிகளின் அதிவேக ஊடுருவலால் ஒவ்வொரு அரசியல் கட்சிகளுக்கும் தனிப்பட்ட அரசியல் பக்கங்கள் தொடங்கப்பட்டு, செவிகள் கிழிந்து போகும் அளவிற்கு பிரச்சார வியூகங்கள் வரிசைகட்டி நிற்பது ஒருபக்கமும் நிகழ்ந்து கொண்டிருக்கிறது.

எந்த கட்சியையும் சாராமல், அந்த அந்த சூழலை மனதிலாக்கிக் கொண்டு தேவை மற்றும் அவசியத்தின் பொருட்டு முடிவு எடுப்பவர்களை எல்லாம் பச்சோந்திகள், நடுநிலை நாய்கள் என்றெல்லாம் விமர்சித்து பொது வெளி என்ற நாகரீகத்துக்கு எல்லாம் பாடை கட்டும் ஒரு கூட்டமும் மனிதர்கள் என்ற பெயரில் உலாவிக் கொண்டிருக்கிறது.

ஒரு மனிதன் ஏதோ ஒரு கட்சியைச் சார்ந்துதான் இருக்க வேண்டும் என்பதுதான் இந்தக் கட்சிக்காரர்களின் நியாயம். அப்படி சாரமல் இருந்தால்........அ என்னும் கட்சியை நீங்கள் விமர்சித்தால் நீங்கள் ஆ என்னும் கட்சியின் ஆதரவாளர் என்றும்....., ஆ என்னும் கட்சியை விமர்சித்தால் நீங்கள் இ என்னும் கட்சியின் ஆதரவாளர் என்றும்....முத்திரை குத்தப்படுவீர்கள். எது எப்போது எனக்கும் இந்த சமூகத்துக்கும் தேவையோ அப்போது நான் அதன்படி முடிவெடுத்துக் கொள்வேன் என்று சத்தியம் பேசினீர்களேயானால்....நீங்கள்...நடுநிலை சொம்பு என்ற முத்திரை குத்தப்படுவீர்கள்....

இதில் என்ன கொடுமை என்றால்.....தமிழர்களுக்காக போராடும் எந்த ஒரு கட்சியும், சாதி அரசியலையும், மத அரசியலையும் விட்டு இன்னமும் வெளியே வராததுதான்...., சீமான் போன்ற தமிழ்ச் சிங்கங்கள் ஏன் நித்தியானந்தா போன்ற சமூக விரோதிகளைப் பற்றி பேசி கடும் போராட்டங்களை முன்னெடுப்பதில்லை....? சமூக அநீதிகளைக் கூட தங்களின் வசதிக்கு ஏற்றார்போல பார்ப்பவர்களைத்தான் இன்று நம்மைச் சுற்றி நாம் வைத்திருக்கிறோம்.

பெரியாரோடு எல்லாம் முடிந்து போய் விட்டது போலும்.....? கழகங்களுக்கு கூட திராவிடம் என்னும் வார்த்தை அரசியல் என்னும் காத்தாடி பறக்க தடவப்படும் வெறும் மாஞ்சாதான் போல....

மொழியைக் காக்க, இனத்தை காக்க, வேறு நாட்டுக்காரனையும், வேறு மாநிலத்துக்காரனையும் இழுத்துப் போட்டு உதைப்பேன் என்பதும், அறிக்கைகள் விடுவதும், மேடையில் நரம்பு புடைக்க பேசுவதுமாய் அரங்கேறிக் கொண்டிருக்கும் இந்த அவலங்கள்.....இப்போது இணையவெளியிலும்...! 

நாம் மிகவும் எச்சரிக்கையாக இருக்க வேண்டிய கால கட்டம் இது.

சிந்திக்கவே இடம் கொடுக்காமல் கருத்து திணிப்புச் செய்யும்....இப்படியான அரசியல் கூட்டங்களும், எப்போதும் பெண்கள் பின்னால் திரியும் மறவர் கூட்டம் ஒரு பக்கமும், காதல் வரிகளை எழுதுகிறேன் பேர்வழி என்று ஏதேதோ எழுதி இளைஞர்களை தடுமாறச் செய்தும் அல்லது எப்போதும் ஆண்களை திட்டி ஆணாதிக்கம் என்று விமர்சிக்கவும் செய்யும் பெண்களுமாய்.....

பயணித்துக் கொண்டிருக்கும் இன்றைய இணைய உலகம்....நாளை நம் பிள்ளைகள் எல்லாம் வந்து அமரப் போகும் ஒரு ஒரு சக்தி வாய்ந்த இடம் என்பதை எப்போதேனும் நாம் எண்ணிப் பார்த்திருக்கிறோமா....?

குறையாய் இருக்க வேண்டியவை எல்லாம் மிகையாய் இருப்பதால், மிகையாய் இருக்க வேண்டிய நல்லவைகள் குறையாய் இன்று ஆங்காங்கே கவனிப்பாரற்று கிடக்கின்றன......அதை கவனிக்க வேண்டியதும், கவனிக்கச் சொல்லி பரப்புரைகள் செய்வதும் ஒவ்வொரு மனிதரின் சமூகக் கடமை என்ற கருத்தினை வலுவாக பதிந்து கட்டுரையை நிறைவு செய்கிறோம்.

(கழுகு இன்னும் உயரப் பறக்கும்...)

Posted in: இணையம், விழிப்புணர்வு